واکنش‌هاي ناشي از هيجانات در دانش‌آموزان بسيار زياد است. از آن جمله واکنش‌هايي است که به صورت لکنت و حرکات مکرر و بي‌هدف يا تيک‌ها خودنمايي کرده همچنين مشکلات رفتاري دانش‌آموز مي‌تواند ريشه در تعارض رشد ذهني و شخصيتي‌اش با نگرش والدين و احتمالا همسالان و معلمانش داشته باشد و يا نگراني زياد مادر و گاهي والدين درباره دانش‌آموز مي‌تواند انعکاس روشني در سلامت يا رفتار او داشته باشد...


ادامه رفتار انگشت مکيدن پس از چهار سالگي هم به‌عنوان يک عادت ناپسند و هم زمينه‌ساز اختلال رويش و بهداشت دندان‌ها بايد مورد توجه و نظر قرار گيرد. در بعضي از اين دانش‌آموزان مشکل صحبت کردن به صورت نوک زباني حرف زدن هم ديده مي‌شود. بر جا ماندن عادت ابتدايي انگشت مکيدن در سنين مدرسه مي‌تواند از آزردگي رواني و وجود استرس در زندگي دانش‌آموز حکايت کند. آنچه که بيشتر ممکن است اين رفتار را طولاني و يا شديد کند توسل افراد خانواده به تحقير و توهين و اصرار و تنبيه يا حتي خواهش براي ترک اين عادت است. طرحي که بيشتر مي‌تواند ادامه يا شدت اين رفتار را کاهش دهد حمايت والدين از دانش‌آموز و بي‌توجهي نسبت به انجام آن و گاهي تعيين جايزه براي ترک آن خواهد بود. ناخن جويدن نيز از جمله رفتارهاي ناشي از استرس در دانش‌آموزان است و ممکن است تا حد آسيب ديدن نوک انگشتان شدت داشته باشد. اين عادت گاهي انگيزه براي ميل ناخودآگاه دانش‌آموز به آزار دادن و ناراحت کردن والدين است. چون ناخن جويدن براي خود دانش‌آموز نيز خوشايند و بدون ناراحتي نيست و دانش‌آموز اين آزار شخصي را براي اظهار ناخشنودي ضمني خود از رفتار والدين مي‌پذيرد تا آنها را نيز ناراحت کند. يکي از موثرترين راه‌هاي رفع اين مشکل بيان رابطه علت و معلولي واکنش کودک نسبت به رفتار ناخوشايند والدين است که در اين زمينه مربيان بهداشت مدارس مي‌توانند نقش موثري داشته باشند و در جهت آشنايي والدين در زمينه حمايت هر چه بيشتر دانش‌آموز و ايجاد محيط خانوادگي امن‌تري براي وي آنها را راهنمايي کنند.